8 Miljoen stappen deel 94

Hola amigos de la familia reflujo, aquí un mensaje de nosotros Alto do Poio. Gisteravond hebben we genoten van een Braziliaanse avond met een gezamenlijke maaltijd aan een grote tafel met Brazilianen, Italianen, Chinezen, Canadezen, Spanjaarden, Fransen etc. en natuurlijk met een aantal Nederlanders. Het was een fantastische avond met heerlijk eten, veel muziek, dans en wat drankjes. Vanmorgen om 06.00 uur gingen de wekkers weer af en bereidde we ons voor op een paar lastige beklimmingen vandaag. Na Wim is ook Harm weer verkouden geworden, maar iedereen is hier verkouden en loopt iedereen te niezen en te proesten. Wim is desondanks goed hersteld en heeft er zin vandaag.

Na het dorpje Ruitelán komen we een warme bakker tegen waar we van een heerlijk ontbijt en koffie genieten zodat we gesterkt aan de klim kunnen beginnen. Eerst gaan we nog door het dal verder, dat erg smal is met de snel stromende rivier Río Valcarse en leuke dorpjes waaronder Herrerías. Hierna begint het echte werk en wordt het een zware tocht met de eerste zware beklimming. De weg is nog hele stukken bepleisterd met middeleeuwse paden en we klimmen door smalle weggetjes steeds verder tot Laguna de Castilla. Vanaf hier hebben we overal vrij uitzicht. De natuur is indrukwekkend mooi. Wij zijn dankbaar dat we dit mogen aanschouwen en laten het op ons inwerken. Bovendien is het buitengewoon stil en zien en horen we het zingen van de leeuweriken die hier nog volop aanwezig zijn. Onderweg komen we Chinees met een banjo tegen en al spelend en dansend beklimmen we de volgende delen van de route. Opeens zijn we bij een grenssteen met Galicië.

Galicië ligt in het noordwesten van Spanje, in het verlengde stuk boven Portugal. Het is een bergachtig gebied tot boven de 2000 meter. Door de vele regen is het overvloedig en rijk begroeid en is het grillige landschap van een grote schoonheid.

Het laatste gedeelte klimt minder snel en komen we aan in O Cebreiro waar we even rusten en wat eten en drinken. Onze dansende Chinees is doorgelopen. We vervolgen onze tocht en lopen nietsvermoedend achter een aantal pelgrims aan die blijkbaar een kortere route nemen. Wij er dus achteraan. Achteraf hadden we beter de route langs de weg kunnen nemen. We moesten klimmen over paden waar al jarenlang niet meer was gelopen. Een pad met rotsblokken, enorme kiezels en echt waar 1,5 meter hoog gras. We moesten ons met de ‘Heilige Jacobus’ een weg banen door het hoge gras en de enorme brandnetelstruiken. Na kilometers lang ploeteren zagen we in de verte de eerste huisjes van Alto do Poio staan en daar hielden we ons maar aan vast. Uiteindelijke bereikten we de top van de Alto de Poio (1335 meter) en besluiten dat het genoeg is voor vandaag. We zitten onder de striemen en schrammen van het metershoge gras en brandnetelstruiken maar hebben genoten van de schitterende tocht met een natuurpracht die we nooit zullen vergeten.

“Harm, aangekomen bij de Alberque stond ons een ritueel te wachten door de eigenaresse. Voordat we naar binnen mochten strooide ze rondom de Alberque en de Pelgrims wit poeder op de grond en las een gebed voor. De reden van deze rituele gebeurtenis heeft als doel om alle negatieve energie buiten de deuren van de Alberque te houden en was weer een heel bijzondere ervaring”.

Morgen gaat de tocht naar Calvor en dalen we af naar 650 meter. De afstand van morgen bedraagt dan weer ruim 22 kilometer en met alleen maar afdalingen wordt het niet zo lastig als vandaag. De weersvooruitzichten blijven gunstig; zonnig en tempraturen van ongeveer 22 graden.

Adiós,

Wim en Harm