Santi-a-go-go-go-go

Hola amigos de la familia reflujo, aquí un mensaje de nosotros Santiago de Compostella. Na een goede nachtrust zijn we vanmorgen om 06.00 uur opgestaan en na het ochtendritueel vertrokken voor de laatste etappe. We waren best nerveus en iedereen om ons heen was met zijn eigen prestatie en gedachten druk in de weer. Om 07.00 uur lopen we de helling naar beneden af en steken de snelwegen over, waarna nog een brug volgt. Nu begint de aanloop naar Santiago. Een onafgebroken stroom van Pelgrims trekt hier de laatste meters richting de kathedraal. Het kerkje van San Lazaro was vroeger het centrum van het oude dorp, maar ligt nu volop in de periferie van Santiago. Na het oversteken van een druk kruispunt komen we bij de Porta de Camino, waar het historisch centrum begint. Het laatste gedeelte, met stokoude grote stenen platen, lopen we in de geest van duizenden jaren het Praza de Immaculada op naar de kathedraal. Op het plein voor de kathedraal feliciteren de pelgrims elkaar en zien we veel oude bekenden, en is het weerzien ontroerend. We praten met mensen uit de hele wereld, wat een schitterend gevoel is dat. “We kijken elkaar aan en schreeuwen het uit: Santi-a-go-go-go, Jacobus, we zijn er en hebben het toch maar geflikt”. De strubbelingen die we hadden maakte het spannender maar we kwamen er altijd uit en is onze vriendschap nog meer bijzonder geworden. Het is een vreemde gewaarwording als we zo op het plein staan, ineens is het doel bereikt en geeft ons een dubbel gevoel.

De traditie stelt dat onze pelgrimstocht pas beëindigd is als we in de kathedraal het beeld van de apostel Jacobus hebben aangeraakt. In afwachting van de pelgrimsmis gaan we naar het Officia de Peregrinos om onze Compastela (oorkonde) op te halen waar onze namen in het Latijn Harmum en Wimum) worden uitgeschreven en de verklaring dat we de tocht te voet hebben afgelegd van ons beginpunt Koedijk. Om 12.00 uur begint de mis voor de pelgrims en de kathedraal zit overvol met pelgrims en andere zielen. Dan wordt het stil en klinkt er een prachtig gezang door een priester. De sfeer is intens: we hebben jaren naar dit moment uitgekeken en dat maakt de nodige emoties los, en niet alleen bij ons. Maar een gevoel van vreugde en trots overheerst. Na het gezang neemt een andere priester het over een leest niet onze namen voor, maar zegt ‘vandaag zijn twee pelgrims uit Nederland aangekomen die begonnen zijn in Koedijk.

We gaan nu naar ons hotel in Monte de Gozo om ons op te frissen en gaan vanavond uit eten met Paul uit Den Haag en drinken een lekker biertje, en dat doen we lekker met de bus. Morgen gaan we met de bus naar Fisterre, het vroeger gedachte einde van de wereld. Daar gaan we dan symbolisch het vuil weg spoelen en onze kleren verbranden. Wat een heerlijke gedachte is het, dat als we morgen wakker worden we niet moeten wandelen. Zondagmorgen om 11.30 uur vliegen we via Barcelona terug naar Nederland, waar we rond 17.10 uur landen op Schiphol. Nog 2 dagen en dan zijn we weer thuis!

Adiós,

Wim en Harm